Meer humor please
Een column naar mijn hart, ondanks deze tijden is ook nu een dag niet gelachen een dag niet geleefd!René Diekstra
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. We leven al maandenlang veel te serieus, we lachen veel te weinig. En humor - volgens Mark Twain, Amerika’s leukste schrijver ooit, ’the spice of life’, ’de smaakmaker van ons leven’ - is in de omgang met onszelf en anderen inmiddels ver te zoeken.
Waar bij andere rampen meestal binnen tien minuten de eerste moppen al van de band rollen, ligt de productie van humor, althans van niet-digitale, verbale humor, van grappen en moppen die we aan elkaar (door)vertellen, thuis, op het werk, op de club, nu al maanden stil. De gebruikelijke broedplaatsen daarvan, kroegen, theaters en andere sociale verzamelplaatsen, zitten op slot. En mogelijk durven we het ook niet meer. Bang dat we het virus op zijn tenen trappen en het wraak komt nemen.
We proberen dat verlies aan verbale humorvolle interacties wel te compenseren met digitale filmpjes, video’s en elektronische afbeeldingen. Maar die kunnen echt niet op tegen die andere beelden, die van dagkoersen van besmettingen, ziekenhuisopnames en overlijdens, waar we de godganse dag mee bestookt worden. Bovendien moet echt werkzame humor in woorden gegoten worden, verteld en doorverteld. Er moet met elkaar om gelachen, gebulderd liefst, kunnen worden.
Veel mensen zeggen het niet hardop maar denken het wel: het leven is op deze humorloze covidmanier zo langzamerhand echt niet leuk meer. Je ziet het ook aan ze. Loop een winkelcentrum of supermarkt binnen. Je hoort al tijden geen lach meer. Wat je tegenkomt zijn voornamelijk achter kapjes schuilgaande verstrakte gezichten, angstige ogen, mensen die elkaar vooral ontwijken en zo snel als maar kan weer weg proberen te komen.
Op straat hetzelfde beeld. We zijn voortdurend tegemoetkomers aan het inschatten als potentiële besmettingsbronnen. Alles ten behoeve van onze en andermans gezondheid. Toch, die humorloze, stressvolle vermijdingsomgang is zelf emotioneel ongezond. Zonder humor missen we een spanningsventiel, zijn humeuriger, ontstemder, gedeprimeerd. Bovendien kan humor behalve ontspannen, ons ook verbinden met anderen (’we zitten in hetzelfde schuitje’) of cruciale kwesties, leven en dood, op de gespreksagenda zetten. Ik roep daarom de kranten op, beginnend met deze, dagelijks een hele pagina te wijden aan spanningsverminderende, verbindende of cruciale kwesties adresserende, humoristische berichten, verhalen en moppen. Ik geef van elke categorie een eenvoudig voorbeeld dat mij in ieder geval aan het (glim)lachen heeft gebracht toen ik het onlangs voor het eerst hoorde.
(1) Man: „Mijn huwelijk is net een sprookje. Als ik thuiskom, zit er een heks op de bank.”
(2) Aan een professor in de ontwikkelingspsychologie wordt na afloop van een lezing door een toehoorder gevraagd wanneer het leven begint. Antwoord van de professor: ’als je jongste kind het huis verlaat en de hond meeneemt’.
(3)Over een meisje dat op zondagsschool een vraag heeft aan God: ’God, in plaats van mensen dood laten gaan en steeds nieuwe te moeten maken, waarom houdt u niet die u al hebt…’. Serieus dus: een dagelijkse verbale humor-vaccinnatie verhoogt vrijwel zeker onze weerstand, en zeker onze levensvreugde.
Bron: NHD
De beste boeren staan aan wal
De agrarische sector staat bol van de ontwikkelingen. Op boeren.online worden er tientallen nieuwsberichten besproken en kennis gedeeld. Of je nu actief bijdraagt door foto's, video's, topics of reacties te plaatsen, of je zorgt er middels de stemknoppen voor dat de beste reactie naar boven borrelt.. Jouw kennis en inzicht m.b.t. de agrarische sector kunnen deze site nét dat beetje beter maken. Maak ook een (gratis) account aan!
Laatste reactie
Reacties
Na een week komt de vertegenwoordiger van H&H bij de gebroeders Van Leeuwen, met een affiche waar een foto op staat. Op de foto staat Jezus die aan het kruis hangt. Onder de foto staat geschreven:
'Jezus hangt hier al eeuwen, dankzij de spijkers van Van Leeuwen.'
Maar de gebroeders Van Leeuwen waren hier niet tevreden over.
'Stel dat dit affiche tegenover de kerk komt te hangen, dat kant toch niet', zij een van de gebroeders. De vertegenwoordiger van het reclamebureau ging weer terug.
Na een week ging hij weer naar de gebroeders Van Leeuwen, dit maal met een affiche
waar een foto opstaat met een leeg kruis. Onder de foto staat de tekst:
'Jezus is van het kruis gepleurd, met de spijkers van Van Leeuwen was dit niet gebeurd.'
Maar ook dit was niet goed.
'Geen kruis en geen Jezus op het affiche,' zei een van de gebroeders van Leeuwen. De vertegenwoordiger weer terug.
Na een week is hij weer bij de gebroeders van Leeuwen. Ditmaal met een nagenoeg leeg affiche met daarop de tekst:
'Bij Van Leeuwen zijn het grote zeikers, maar ze verkopen wel goede spijkers.
Blondje: “Schat, ik heb een probleem!”
Man: “Vertel...”
Blondje: “Ik ben vanmiddag aan een puzzel begonnen maar ik kom er niet uit!”
Man: “Zo moeilijk zou het toch niet kunnen zijn?”
Blondje: “Ik heb geen idee waar ik moet beginnen; alle stukjes lijken te veel op elkaar!”
Man: “En wat voor afbeelding staat er op de puzzel?”
Blondje: “Een rode haan, maar als nog lukt het niet.”
Man: “Wacht maar tot ik klaar ben met werken, dan doen we hem samen!”…
Even later komt de man thuis van zijn werk.
Man: “Nou, Waar is die puzzel van je?”
Blondje: “Hij ligt in de keuken, op tafel…”
Er slaakt een diepe zucht…
Man: “Oké, we gaan het als volgt doen: jij stopt alle cornflakes terug in de verpakking en ik vergeet het hele incident.”
Het is wit en vloeibaar en levert veel te weinig op..
“Nein mijnheer den voorzitter”, sprak Koekoek, “ik wil een erectie pleegn, want dat slappe gelul bin ik noe wat een keer zat”.
“Geen probleem, laat me gewoon binnen”, zegt de politicus. “Nou, dat zou ik wel willen, maar ik heb orders van hogerhand. Dit zullen we doen: je brengt 1 dag door in de hel en 1 dag in de hemel. Daarna kun je kiezen waar je de eeuwigheid wilt doorbrengen.”
“Echt, ik weet het al. Ik wil naar de hemel”, zegt de politicus. “Het spijt me, maar we hebben hier zo onze regels”, zegt Petrus. Zo wordt de politicus door Petrus geëscorteerd naar de lift en ze gaan naar beneden, naar beneden en nog verder naar beneden naar de hel. De deuren gaan open en plotseling staat hij midden op een mooie groene golfbaan. Op een afstandje staat het clubhuis met daarvoor al zijn oude vrienden en andere politici met wie hij heeft gewerkt.
Ze zijn allemaal heel blij en gekleed in avondtenue. Ze rennen naar hem toe, schudden zijn hand en halen de goede tijden op die ze hadden toen ze steeds rijker werden op kosten van de burgers. Ze spelen een prettig partijtje golf en bij het diner hebben ze kreeft, kaviaar en champagne. De duivel zelf is ook aanwezig, die waarachtig een vriendelijke kerel is en zich vermaakte met dansen en grappen vertellen.
Ze hebben het geweldig samen en voordat hij het in de gaten heeft, is het tijd om te vertrekken. Iedereen neemt hartelijk afscheid van hem en wuift terwijl de lift naar boven gaat. De lift gaat omhoog, omhoog, omhoog en als hij stopt, staat Petrus hem al op te wachten. “Nu is het tijd om de hemel te bezoeken.”
In de hemel is het heel gezellig. Hij spendeert zijn tijd met het vergezellen van blije zielen die van wolk naar wolk dansen, de harp bespelen en zingen. Ze hebben het dus goed naar de zin, maar voordat hij er erg in heeft, zijn er 24 uur voorbij en komt Petrus naar hem toe. “Welnu, je hebt een dag in de hel doorgebracht en een dag in de hemel. Maak nu je keuze voor de eeuwigheid.”
De politicus wacht even. Dan antwoordt hij: “Wel, Wel, ik zou het van tevoren nooit gezegd hebben, ik bedoel, de hemel was geweldig, maar ik denk toch dat ik beter af ben in de hel.” Aldus escorteert Petrus hem naar de lift en hij suist naar beneden, naar beneden en naar beneden. De deuren van de lift gaan open en hij staat in een dor landschap bedekt met vuil en afval. Hij ziet al zijn vrienden, gekleed in lompen, het afval oprapen en in zwarte zakken stoppen, terwijl er steeds meer afval naar beneden valt.
De duivel komt naar hem toe en slaat zijn armen om hem heen. “”Ik begrijp er niets van”, stamelt Rutte. “Gisteren was ik hier ook en toen waren er een golfbaan en een clubhuis. We aten kreeft en kaviaar en we dronken champagne. We hadden het hier geweldig. Nu is er alleen maar een dor landschap vol afval en mijn vrienden zien er vreselijk uit. Wat is er gebeurd?”
De duivel kijkt hem aan, lacht en zegt: “Gisteren waren we op campagne . . . vandaag heb je gekozen.”
De smoorverliefde
Op een dag is hij haar weer hartstochtelijk aan ’t strelen, pelt haar de kleren van het lijf maar als hij meer wil zegt ze dat hij dat alleen mag wanneer ze getrouwd
En zegt ze, “als we getrouwd zijn mag je zelfs met mij het “kleine groene gaatje” doen”.
Zich afvragend wat dat wel zou mogen zijn, zoekt Jean zijn oude vriendin Johanna op (een vrouw met wie hij ooit seksuele avontuurtjes beleefde) en vraagt haar of zij met hem “het kleine groene gaatje” zou willen doen🤷♂.
Johanna schrikt en begint te roepen en te tieren dat zij een respectabele vrouw is en dat het nooit in haar hoofd zou opkomen om zoiets te doen🤦♂.
Zij beveelt Jean om te vertrekken, haar te vergeten en voor altijd uit haar leven te verdwijnen
Gans beteuterd besluit Jean om dan maar naar een bordeel te gaan.
Zijn oog valt op een mooie vrouw en hij vraagt haar of ze alles doet
Zij antwoordt “voor geld
En Jean vraagt haar dus om “het kleine groene gaatje” te doen”
Als de prostituee dat hoort wordt ze wit rond haar neus en snauwt hem toe dat ze, alhoewel ze een beroepshoer is, toch haar waardigheid heeft, dat hij een vuile smeerlap is en ze begint duchtig op Jean te meppen.
Door al het lawaai van die ruzie schopt de pooier van het bordeel de deur
Jean, bevend op zijn benen, zegt hem dat hij alleen maar aan de hoer gevraagd heeft om «het kleine groene gaatje » te doen.
De pooier loop rood aan van woede, grijpt Jean vast en werkt hem met enkele rake schoppen buiten
Jean is nu volledig de kluts kwijt en besluit om zijn licht te gaan opsteken bij zijn vriend Filip, een homoseksuele kapper.
Als hij het kapperssalon betreedt begroeten beiden elkaar zeer hartelijk en na wat gekeuvel zegt Jean dat hij bereid is om met hem de nacht door te brengen op voorwaarde dat ze “het kleine groene gaatje”
“Wablieft ?” krijst Filip met een hoog stemmetje, grijpt een handdroger en begint er Jean mee af te tuigen, hem toeschreeuwend
Jean is nu compleet radeloos en wordt zowat gek….☹️
Hij haast zich naar zijn verloofde Sylvie en vraagt haar om onmiddellijk met hem te trouwen
Sylvie is in de wolken met zijn huwelijksaanzoek en belooft hem dat ze hem heel gelukkig zal maken en dat ze “het kleine groene gaatje” zo dikwijls zullen doen als hij het wenst.
En ze trouwen
Onderweg is Jean voortdurend aan het “het kleine groene gaatje” aan ’t denken zodat zijn aandacht op de weg verslapt en hij frontaal tegen een boom
Zijn kersverse bruid Sylvie overleeft
En Jean is dus nog steeds op zoek wat het “kleine groene gaatje” dan wel zou mogen betekenen.🤷♂
En ik ook! Ik heb mijn tijd verscheten met het lezen van dit bericht dat mij werd doorgestuurd en nu weet ik nog altijd niet wat dat verdomde miljaarde “kleine groene gaatje”
En omdat ik niet de enige wens te zijn die men een oor heeft aangenaaid
Het is nu dus jouw beurt om iemand anders voor de gek te houden