Koeien die bieten eten zijn blij en dat zie je

In de serie interviews met honderdjarigen portretteert de Volkskrant deze week boer Jos van der Linden uit Den Dungen. In een notendop schetst hij hoe hij zijn omgeving heeft zien veranderen. Van de 90 à 100 kleine boertjes uit zijn jeugd naar de 4 of 5 van nu. Van de gemengde bedrijven met koeien, varkens, kippen, rogge, tarwe, koren, gerst en groenten, vooral snijbonen en bieten naar de "maïs, maïs en maïs"-verbouwende boer van nu.

Zijn koeien van vroeger waren blije koeien, zegt Van der Linden. Ze kregen bieten te eten, dat vonden ze veel lekkerder dan maïs. Hoe hij dat wist? "Dat zag ik aan ze, want koeien die bieten eten, lachen de hele dag. Een lachende koe wappert met haar oren."

Van der Linden zou in deze tijd geen boer meer willen zijn. Zijn koeien hadden nog allemaal een eigen naam, tegenwoordig hebben ze een nummer. "Een boerenbedrijf is een fabriek geworden. Vijfhonderd koeien – die leer je toch nooit allemaal kennen? Door de schaalvergroting is het ook veel ongezelliger. Als ik op het land stond, kon ik de buurman op zijn land zien werken en roepen: ‘Goeiemorgen Piet, hoe is het?’ Nu kun je je buren in de verste verte niet zien."

Koeien die bieten eten zijn blij en dat zie je (foodlog.nl)

In de serie interviews met honderdjarigen portretteert de Volkskrant deze week boer Jos van der Linden uit Den Dungen. In een notendop schetst hij hoe hij zijn omgeving heeft zien veranderen. Van de 90 à 100 kleine boertjes uit zijn jeugd naar de 4 of 5 van nu. Van de gemengde bedrijven met koeien, varkens, kippen, rogge, tarwe, koren, gerst en groenten, vooral snijbonen en bieten naar de "maïs, maïs en maïs"-verbouwende boer van nu. Zijn koeien van vroeger waren blije koeien, zegt Van der Linden. Ze kregen bieten te eten, dat vonden ze veel lekkerder dan maïs. Hoe hij dat wist? "Dat zag ik aan ze, want koeien die bieten eten, lachen de hele dag. Een lachende koe wappert met haar oren." Van der Linden zou in deze tijd geen boer meer willen zijn. Zijn koeien hadden nog allemaal een eigen naam, tegenwoordig hebben ze een nummer. "Een boerenbedrijf is een fabriek geworden. Vijfhonderd koeien – die leer je toch nooit allemaal kennen? Door de schaalvergroting is het ook veel ongezelliger. Als ik op het land stond, kon ik de buurman op zijn land zien werken en roepen: ‘Goeiemorgen Piet, hoe is het?’ Nu kun je je buren in de verste verte niet zien."