« Forum

Het verhaal van een Piekbelaster

Het verhaal van een piekbelaster

Een aantal maanden terug had de oplettende lezers ook al wel gezien dat mijn bedrijf de twijfelachtige eer te beurt was gevallen om te worden aangewezen als piekbelaster. Ik wist eigenlijk 2 jaren geleden dat dit zwaard van Damocles boven ons bedrijf hing via de Maatregel Gericht Aankoop veehouderijen. Je kunt dan 2 dingen doen : 1. Niks 2. Handelen. Ik heb in mijn 17 jaar als melkveehouderij veel dingen gedaan, maar stilzitten en niks doen was er nooit 1 van. 17 jaar gelden ben ik begonnen met 42 melkkoeien (we molken er eerder altijd zo’n 100) en door gegroeid naar 300 plus jongvee nu. Dat lukt niet als je afwacht en stil zit. Deze groei was mogelijk door dat er in het verleden ook keuzes zijn gemaakt die financieel veel ruimte gaven(MQ verkopen in 2006 en in periode 2008 tot 2012 weer kopen).

Dus Handelen bleef over: Inschrijven voor LBV+. Kijken hoe ik daar als ondernemer misschien wel beter van zou kunnen worden. Een bedreiging was het, misschien om te buigen als kans. Als melkveehouder met 300 mk op 80 meter en 2 km van twee natuur gebieden (Rijntakken en Veluwe) en vrij intensief(100ha) worden de komen de jaren cruciaal. Het intensieve bedrijfsmodel was eigenlijk tot afschaffing Derogatie een zeer lonend verdienmodel. Zeker met mijn sobere bedrijfsvoering, simpele stalletjes uit 2011 en 2016 met dichte vloeren en deels zonder wanden , tweedehands inrichting maar functioneel, bleven de vaste kosten en financiering laag. Er was daar door meer ruimte voor variabele kosten en dus snelle groei (al piepte en kraakte dat ook wel eens . Afschaffing van Derogatie, extensivering, NLPG en KRW zal dit doen veranderen. Minder koeien of meer grond doet de vaste kosten stijgen , die wetmatigheid staat.

Het aanbod van de LBV+ wordt omschreven door de minister als woest aantrekkelijk. Dat is betrekkelijk , je moet het eigenlijk afzetten tegen het scenario van niets doen. Dan is het misschien het meest aantrekkelijke . Zakelijk is dit aanbod, in mijn geval, een aanbod wat heel mooi past de situatie die ik heb gecreëerd. Financieel het een aanbod waarvan ik denk dat onder de toekomstige ontwikkeling nooit meer zal krijgen en wat ik in de komende 20 jaar met koeien melken niet ga weer verdienen op de plek waar ik nu zit. Zakelijk is het eenvoudig in Excel te bepalen. Zeker omdat gronden en huis niet in de regeling zitten. Ik ben 17 jaar zakelijk genoeg melkveehouder geweest om dat in te schatten. In de regeling doen courante bovengemiddelde bedrijven nu mee, daarom is de pot nu al leeg. Die bedrijven zijn gaan rekenen. Eigenlijk funest voor de landbouwstructuur

Emotioneel is het moeilijk, en heb ik dat eerlijk gezegd best onderschat. Niemand wordt boer om te stoppen, zeker gezien mijn leeftijd (43) denk je daar niet aan. Zeker nu het bedrijfsmatig eigenlijk heel lekker draait. Na een woelige eerst 15 jaar kom ik nu rustiger vaarwater en is er bij een leuk melkprijs best wat te verdienen. Zoals gezegd extensiveren komt neer op mijn eigen krimp betalen, daar krijg ik zakelijk gezien een heel ongemakkelijk gevoel bij. Emigreren en verplaatsen zijn gezien de privé implicaties(kinderen en vrouw met eigen carrière) geen optie. De vraag is ook of je in Nederland nog je nek in de strop van de veehouderij wilt steken. Ik heb de keuze gemaakt dat niet te doen.

Ik besef mij dat ik in een positie zit dat gezien het aanbod mijn leeftijd en de privé situatie ik keuzes kan maken in situatie van “mogen” en niet van “moeten”. Dat is niet overal het geval. Ik schrik van berichten van jonge boeren die ik nu krijg. Velen zijn het spuugzat en zien het soms gewoon niet meer zitten. Ik vind dat pijnlijk, er gaat veel kapot op deze manier.

Een aantal collega’s en prikkers ken ik persoonlijk en hebben mij ook al berichten gestuurd. Veelal, jammer dat je stop ,maar zakelijk snap ik je helemaal. Veel rees de vraag ga je dit ook op prikkenbord zetten. Ik voel mij hier niet toe verplicht , maar al je op een forum over alles een mening (overigens nooit persoonlijk naar mijn mening) heb, zoals ik moet je je soms ook kwetsbaar op durven stellen. Bij deze.

Stop ik als melkveehouder: JA(overigens is het beroepsverbod een lachertje dat hadden we hier op PB al geconcludeerd) , stop ik als boer : NEE. Ik houd de grond en ga verder met akkerbouw, die tak wil ik nog wel wat versterken in de toekomst. Al wordt dat kort op N2000 ook een uitdaging. Adema geeft eigenlijk wel aan dat het een hele kluif wordt. De landbouw heeft mij 17 jaar veel gebracht, graag doe ik er wat voor terug al weet ik nog niet op welke manier.

Moraal van het verhaal, zorg dat je met je bedrijf in de positie blijft dat je zelf nog keuzes kunt maken. Ook al zijn dat keuzes waar je nooit over heb nagedacht toen je boer werd.

Grt , Eduard